Wśród bardzo licznych sanktuariów w Polsce, Jasna Góra ma swoje
pierwsze i uprzywilejowane miejsce. Rocznie
nawiedza ją około dwóch milionów pielgrzymów. Ludzie przybywają, by
modlić się przed obrazem Matki, słynącym
wieloma łaskami i na trwałe wpisanym w dzieje Polski.
Pierwszym i najdawniejszym dokumentem informującym o cudownym
obrazie jest łaciński rękopis, który znajduje
się w archiwum klasztoru jasnogórskiego. W rękopisie tym czytamy, że
autorem obrazu jest św. Łukasz Ewangelista.
Na prośbę wiernych wymalował wizerunek Maryi z Dzieciątkiem na
blacie stołu, przy którym siadywała.
W jasnogórskim archiwum znajdują się także dwa dzieła, które wyszły
spod pióra Jana Długosza (1415-1480). Żył
on w czasach, które blisko dotyczą cudownego obrazu - sam mógł więc
być świadkiem niektórych wydarzeń. Długosz
kilka razy pisze o cudownym obrazie częstochowskim.
Uroczystość Matki Bożej Częstochowskiej powstała z inicjatywy bł.
Honorata Koźmińskiego, który po upadku
Powstania Styczniowego starał się zjednoczyć naród wokół Maryi –
Królowej Polski. Wraz z ówczesnym przeorem
Jasnej Góry, o. Euzebiuszem Rejmanem, wyjednał on u św. Piusa X
ustanowienie w 1904 roku Święta Matki Bożej
Częstochowskiej. Papież Pius XI rozciągnął w 1931 roku ten obchód na
całą Polskę oraz zatwierdził nowy tekst
formularza Mszy świętej i brewiarza.
„To co Maryja rozpoczęła w Kanie Galilejskiej kontynuuje w swoich
sanktuariach, a przede wszystkim na Jasnej
Górze” /św. Jan Paweł II/.
opr.
Jadwiga Kulik